مقایسه روش های پروتئین زدایی در سنجش نیتریک اکساید سرمی به روش گریس

سابقه و هدف: نیتریک اکساید در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک نقش دارد. اخیرا توجه زیادی به اندازه گیری نیتریک اکساید سرمی معطوف شده است. ما در مطالعه قبلی روشی ساده، ارزان و سریع برای اندازه گیری نیتریک اکساید سرمی را طبق واکنش گریس ارزیابی کردیم. از آنجایی که پروتئین زدایی نمونه ها برای سنجش نیتریک اکساید سرمی با روش گریس ضروری است، در این مطالعه روش های مختلف پروتئین زدایی سرم برای سنجش نیتریک اکساید سرمی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: ده روش پروتئین زدایی شامل استفاده از متانل، اتانل، سولفات روی، متانل/دی اتیل اتر، استونیتریل، tca، pca، تنگستات سدیم و سولفات آمونیوم و فیلتر 10000 دالتونی، روی 42 نمونه سرم انسانی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج سنجش نیتریک اکساید در روش های مختلف با روش فیلتر به عنوان مرجع مقایسه شد. همچنین میزان نیتریک اکساید در 60 نمونه سرمی تهیه شده از افراد بالغ داوطلب سنجش گردید. یافته ها: ضریب همبستگی رسوب دهی با متانل، اتانل، سولفات روی، متانل/ دی اتیل اتر، استونیتریل، tca، pca، تنگستات سدیم و سولفات آمونیوم با روش فیلتر به ترتیب 84/0، 92/0، 91/0، 79/0، 88/0، 85/0، 93/0، 53/. و 78/0 با 001/0p< بود. متانل، اتانل و متانل/ دی اتیل اتر سبب تخمین بیش از حد و tca، pca، تنگستات سدیم و سولفات آمونیوم سبب تخمین کمتر از حد نیتریک اکساید سرمی در مقایسه با فیلتر شدند. نتایج سنجش نیتریک اکساید در سرم افراد بالغ دارای توزیع نرمال با میانگین ± خطای معیار 3/1±33 میکرومول در لیتر بود. نتیجه گیری: اگر چه در مطالعات مختلف از روش های متفاوتی جهت پروتئین زدایی نمونه های سرمی جهت سنجش نیتریک اکساید استفاده می شود، طبق نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد استفاده از سولفات روی بهترین انتخاب باشد.